مشکلات گیمرهای ایرانی – آیا می‌توان به گیمر حرفه‌ای در ایران تبدیل شد؟ ...

پیرو مقاله اخیر با عنوان «آیا شما 1 گیمر حرفه‌ای هستید؟ 15 ویژگی از گیمرهای حرفه‌ای» خواستیم مطلب دیگری تالیف کنیم که به مشکلات گیمرهای ایرانی می‌پردازد.

از آن جایی که انتظار می‌رود فردی که مسیر گیمری را برای آینده خود انتخاب کرده هست بتواند خودش را به ویژگی‌های برجسته شخصیتی گیمرهای حرفه‌ای برساند ولی برای گیمر ایرانی موانع بیشتری وجود دارد که شاید گاهی نتواند از پس آن‌ها بربیاید.

این مطلب به نوعی درددل گیمرهای ایرانی هست که می‌خواهند با نام «گیمر» شناخته شوند و به این سمت و حرفه بها داده گردد.

در ادامه مشکلات گیمر ایرانی را بیان می‌کنیم و اگر راه‌حلی برای رفع وجود داشت آن را هم خواهیم گفت ولی از شما می‌خواهیم تا نظرات و راهکارهای خودتان را دریغ نکنید و در انتهای مطلب و در بخش کامنت‌ها آن را منتشر کنید.

برویم که شروع کنیم.

مشکلات گیمرهای ایرانی

گیمرهای ایرانی به سبب وجود عواملی چون شرایط اقتصادی فعلی، وضعیت اینترنت و فناوری، شرایط فرهنگی و اجتماعی با مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کنند که برای رفع بعضی از آن‌ها امید داریم ولی شاید نتوان به این زودی‌ها موارد دیگر را رفع و رجوع کرد.

مثلا شاید نتوان به این زودی‌ها طرز تفکر خانواده‌ها را نسبت به این پیشه عوض کرد ولی ما امیدمان را حفظ می‌کنیم.

خرید سیستم گیمینگ و کنسول

یکی از مشکلات گیمرهای ایرانی هزینه‌های سرسام‌آور سیستم‌های گیمینگ و کنسول هست.

اگر کسی تصمیم بگیرد تا معمولی‌ترین سیستم را تهیه کند (در اردیبهشت 1402 که ما در حال نگارش مطلب هستیم) حداقل 30 میلیون تومان باید هزینه کند.

خرید سیستم‌های اسمبل‌شده، لپ‌تاپ‌های گیمینگ و کنسول برای بسیاری از گیمرها آرزو هست و برای بعضی با مشقات زیاد قابل خریداری هست ولی چرا باید تلاش فراوان کرد و در نهایت 1 سیستم متوسط نصیب فرد گردد؟

از دیگر مشکلات گیمر ایرانی، گذشته از خرید سیستم این که خرید کنسول‌های نسل جدید و مدرن‌تر هم برایش سخت شده هست.

در واقع نمی‌ارزد برای بازی و تفریح هزینه زیادی در نظر گرفت چرا که معمولا خانواده‌ها متحمل این هزینه می‌شوند و به نظر می‌رسد خرید سیستم و کنسول در اولویت خانواده‌ها نباشد؛ مشکل دیگری که در بخش‌های بعد اشاره خواهیم کرد.

هزینه ها

مشکل هزینه بسیار فراگیر هست و تقریبا اصلی‌ترین مشکل به حساب می‌آید.

هزینه خرید سیستم و کنسول که در بخش قبل گفتیم هم به این مورد ربط دارد.

البته تمام هزینه‌ها برای خرید سیستم‌های گیمینگ صرف نمی‌گردد بلکه مخارج دیگری وجود دارند؛ به عنوان مثال خرید صندلی، بازی‌های کنسولی و کامپیوتری، حق اشتراک و… جزو این دسته می باشند.

با وجود شرایط اقتصادی حال حاضر، این که کسی بتواند از پس هزینه‌های بازی بر بیاید چند حالت دارد؛ ممکن هست چنین فردی از نظر مالی با هزینه کردن مشکلی نداشته باشد(1)، ممکن هست فرد برای انجام بازی به هر نحوی که شده هزینه‌ها را برآورده کند(2) و ممکن هست فردی هرگز هزینه نکند و از امکانات موجود بهره‌مند نگردد(3).

متاسفانه بعضی‌ها تصمیم می‌گیرند بازی را فدای دیگر نیازها کنند که در این مسیر مشکلات زیادی به ایشان و اطرافیانش تحمیل خواهد شد.

این در حالی هست که خرید در زمینه بازی و گیمینگ نباید به چنین چیزی منتهی گردد چرا که فلسفه بازی لذت یا درآمد هست که در این صورت نه پولی به پول‌تن اضافه شده هست و نه لذتی برده‌اید.

صنعت بازی در کشورهای دیگر نیز نسبتا صنعت گرانی هست ولی توانایی مردم برای خرید، انکار‌نشدنی است! مردم می‌توانند هزینه کنند بدون این که آسیب ببینند.

به عنوان مثال به سادگی می‌توان حق اشتراک بازی را مستقیما پرداخت کرده و از امکانات کامل آن استفاده کرد ولی در کشور ما این موضوع برای تمام ممکن نیست.

بنابراین اگر کسی بین شما وجود دارد که می‌خواهد هزینه کند و می‌داند بعد از آن با مشکلات مالی رو‌به‌رو خواهد شد، پیشنهاد می‌کنیم دست نگه دارید! با این که حق شما بازی عادلانه، بی‌دغدغه و با امکانات کامل هست ولی مسلما بعد از پرداخت‌های سنگین و تزریق سرمایه به جیب سازندگان خارجی، برایتان مشکلاتی پیش خواهد آمد که ارزشش را ندارد.

به همین صورت این را هم در نظر بگیرید که پرداخت تنها 1 بار نیست و اگر کسی وارد این چرخه گردد، تا ابد هزینه خواهد کرد تا جایی که حتی قرض کند و پول بازی را بدهد!

اگر توانایی پرداخت را دارید باز هم توصیه می‌کنیم مراعات کنید و بی‌مهابا عمل نکنید.

اگر هم هیچ تصمیمی برای خرید سیستم، خرید کنسول و کلا هزینه در این صنعت را ندارید ولی دوست دارید به عنوان 1 گیمر ایرانی شناخته شوید می‌توان گیمینگ گوشی را به شما توصیه کرد ولی در کنار این توصیه باید با شما همدردی نیز کرد چرا که انتظار می‌رود آرزو و هدف شما راحت‌تر از این‌ها محقق گردد ولی نمی‌گردد.

گیمرهای دختر و پسر هر دو می‌توانند با پرداخت هزینه در مراکزی بازی کنند.

اگر با گیمینگ گوشی حال نمی‌کنید این مورد را نیز امتحان کنید.

البته متاسفانه در بعضی از مراکز، پذیرش دختران ممنوع هست که جای تاسف دارد ولی در مراکز همگانی می‌توان بازی‌های کنسولی دسته‌جمعی انجام داد.

وضعیت اینترنت گیمر ایرانی

مشکل اساسی بعدی برای گیمرهای آنلاین وضعیت اسف‌بار اینترنت هست که اخیرا بی‌کیفیتیش تشدید پیدا کرده و عملا غیر قابل استفاده شده هست.

این روزها بیشتر کیف و حال بازی، به بازی‌های آنلاین و مخصوصا بتل رویال‌ها هست.

با وجود این که چند سالی می‌گردد بازی‌های آنلاین تب و تاب پیدا کرده‌اند و گیمرهای جهان مدام در حال بازی و رقابت می باشند، این سبک در ایران به تازگی ترند شده هست و جذب کاربر می‌کند! چیزی که حاصل وضعیت اینترنت در کشور هست.

این عامل باعث شده هست تا گیمرهای ایرانی همیشه 1 قدم عقب‌تر از گیمرهای جهانی باشند و نتوانند به شیوه‌ای که بایسته هست رقابت کنند.

هزینه‌های خرید اینترنت، هزینه‌های خرید مودم، اختلالات، سرعت پایین، مصرف حجم بالا برای بازی‌های خارجی، قطع و وصلی‌ها، فیلترینگ و… از مشکلات اینترنت می باشند که بازی 1 گیمر ایرانی را کاملا تحت‌الشعاع قرار می‌دهند به طوری که عملا نمی‌توان با کیفیت دلخواه بازی کرد.

برای خود من هم بسیار پیش آمده که گاهی حتی نتوانسته‌ام بازی را ادامه بدهم و مدام به بیرون پرت شده‌ام!

درست هست که این مشکل برای تمام وجود دارد ولی ممکن هست شما بتوانید اثرات آن را کاهش دهید.

به عنوان مثال ممکن هست بعضی از قطعی و وصلی‌ها مربوط به سیم‌کشی خانه یا عدم آنتن‌دهی مناسب مودم خودتان باشد.

پس حتما 1 بار، کامل تمام چیز را بررسی کنید و اگر لازم شد از ترفندهای کاهش پینگ و افزایش FPS بازی‌ها کمک بگیرید.

محیط بازی

شاید این موضوع چنان مشکل به نظر نرسد چرا که برای افرادی، بازی در هر حالت و در هر مکانی جذاب و لذت‌بخش هست ولی به نظرم می‌آید که خصوصیات اشخاص با یکدیگر در این زمینه مختلف خواهد بود؛ یعنی ممکن هست فردی از داشتن 1 محیط معین و ثابت لذت ببرد و در آن مکان تمرکز کافی داشته باشد.

در این بخش می‌خواهیم مشکل گیمر ایرانی برای اختصاص 1 محیط بازی مناسب و معین را توضیح دهیم.

آیا شما محیط خاصی برای بازی دارید؟ چقدر در آن محیط قرار می‌گیرید و بازی می‌کنید؟ داشتن 1 محیط مناسب و معین چقدر به روحیه، اعتماد به نفس، مهارت، قدرت و تمرکز شما کمک می‌کند؟ شاید برای برخی تفاوتی نکند ولی مسلما برخی این را که 1 محیط گیمینگ داشته باشند الزامی می‌دانند.

تخصیص 1 محیط به بازی باز هم نیاز به هزینه دارد ولی این وقتی هست که عملا 1 محیط وجود داشته باشد! فرض کنید فردی در خانه هیچ اتاق یا محیط جداگانه‌ای برای بازی ندارد.

در این شرایط ایشان چطور می‌تواند محیط بازی خود را به وجود بیاورد؟ نمی‌توان قضاوت کرد ولی شاید بتوان بخشی از خانه را به این کار اختصاص داد ولی اگر نشد باید راهکارهای دیگری را امتحان کرد.

این خودش مشکل بزرگی برای چنین افرادی هست.

بعد از این که توانستید 1 محیط جدا ایجاد کنید مناسب‌سازی محیط اهمیت پیدا می‌کند.

هزینه‌ها در این بخش خودنمایی خواهند کرد! ما نمی‌گوییم اکسسوری بخرید و اکشن فیگور تهیه کنید؛ ما می‌گوییم میز و صندلی داشته باشید و نور و تهویه اتاق را تنظیم کنید.

همین 4 مورد به خودی خود هزینه و زحمت می باشند که از مشکلات گیمر ایرانی به حساب می‌آیند.

خرید صندلی و میز دوباره به تیتر «هزینه‌ها» مربوط می‌گردد ولی اگر از قبل میز و صندلی دارید باید از مناسب بودن آن‌ها برای بازی مطلع شوید.

به همین صورت تنظیم نور هم خرید تجهیزات را می‌طلبد.

اگر گیمر گوشی هستید نیازی به تجهیزات این چنینی نیست ولی حتما از قرارگیری مناسب اندام و وضعیت بدن حین بازی مطمئن شوید.

گیمرهای کنسول نیز همین طور.

داشتن محیط به معنای داشتن 1 محیط شبیه به هم نیست بلکه بهتر هست محیطی را ایجاد کنید که در آن بیشترین تمرکز و قدرت را دارید.

فیلترینگ و عدم دسترسی

در بخش اینترنت گفتیم که یکی از پیامدهای وضعیت نامطلوب، فیلترینگ بازی‌ها هست.

این فیلتر شدن گاه از سمت داخل و گاه از سمت سرور ارائه‌دهنده خود بازی هست.

به دلیل تحریم‌ها، بعضی از کمپانی‌ها موظف می‌شوند تا ارائه خدمات به آی پی ایرانی نداشته باشند.

در مقابل تحریم‌های خارجی، بعضی از تحریم‌ها داخلی نیز می باشند! فیلترینگ بازی‌هایی چون کلش آو کلنز، کال آو دیوتی، کانتر استرایک، امانگ آس و فیفا 23 با این که غیر منطقی به نظر می‌رسد ولی وجود دارد.

البته در بازی‌هایی چون فورتنایت، تنها اتصال به وب سایت اپیک‌گیمز نیاز به تغییر آی پی دارد و خود بازی فیلتر نیست ولی همین که بخواهیم مدام از نرم‌افزار استفاده کنیم و سرعت اینترنت را به طرز عجیبی کاهش دهیم انصاف نیست!

پرداخت مستقیم

خرید امکانات بازی یا اصلا خرید خود بازی‌ها به طور مستقیم از درگاه‌های بانکی برای ایرانیان غیرممکن هست.

در حالی که گیمرهای جهان از طریق درگاه پی پال خریدهای خود را انجام می‌دهند و در عرض چند دقیقه بازی را می‌خرند یا امکانات آن را آنلاک می‌کنند، گیمرهای ایرانی باید از خرید صرف نظر کنند و به فکر راه‌هایی مثل کرک، تقلب، کد، چیت و… باشند.

اگر فردی هم تصمیم بگیرد بازی را بخرد باید کلی هزینه کند چرا که قیمت‌ها به دلار می باشند و پرداخت دلاری نه تنها سخت هست بلکه گاهی پیگرد قانونی دارد!

در عوض برخی تصمیم می‌گیرند از طریق سایت‌های واسط این کار را انجام دهند که ممکن هست با کلاه‌برداری‌ و سرقت از حساب بانکی مواجه شوند.

در صورتی که آن سایت واسطی معتبر باشد باز هم امکان صرف هزینه اضافی و اتلاف وقت وجود خواهد داشت.

در 1 کلام باید گفت که گیمر ایرانی به جای پرداخت مستقیم باید قاشق را هزار بار دور سرش بچرخاند و پرداخت‌های غیرمستقیم انجام دهد که این بین، یا وقتش تلف می‌گردد یا از خیر انجام آن کار می‌گذرد.

نتیجه چه می‌گردد؟ اعصاب‌خردی، هدررفت وقت با ارزش 1 انسان، از دست دادن سرمایه و بازی ناعادلانه.

به عنوان کسی که تصمیم گرفته‌ام هرگز در بازی فورتنایت خریدی انجام ندهم بازی ناعادلانه‌ای را تجربه می‌کنم.

در حالی که 1 گیمر آمریکایی با لول 10 کاستوم‌ها و اسکین‌های مختلف تهیه کرده و امکاناتی مثل بتل پس را خریده است، من به عنوان 1 گیمر ایرانی با لول بالای 100 باید با دیفالت بازی کنم و هیچ امکاناتی نداشته باشم! لطفا همگی الان برای من ناراحت شوید ?

زبان فارسی

زبان فارسی یکی از قدیمی‌ترین و تاریخی‌ترین زبان‌ها در جهان هست.

در دنیایی که زبان‌های ژاپنی، چینی، جامائیکایی! و زبان‌های ترکی و… به رسمیت شناخته می‌شوند، در اکثر بازی‌ها هیچ اثری از زبان فارسی نیست.

اگر هم باشد قطعا 1 تبلیغ منفی هست.

یکی از حقوق جامعه گیمینگ ایران استفاده از زبان فارسی در بازی‌ها است؛ از منو گرفته تا زیرنویس‌ها می‌توانستند فارسی باشند ولی این زبان کهن و قوی در هیچ کدام از بازی‌های معروف حضور ندارد و گیمرهای ایرانی که زبان انگلیسی خوبی ندارند مجبور می باشند به تهیه زیرنویس‌های جداگانه و پولی بپردازند یا کلا قید لذت بردن از داستان و سیر ماجرایی بازی را بزنند.

گیمرهای The Witcher 3، Red Dead Redemption، Grand Theft Auto V و Call Of Duty می‌دانند چه می‌گویم؛ فقط کافی هست بخش اول داستان بازی را متوجه نشوید، دیگر چیزی جز تیراندازی‌های تکراری و مسخره باقی نمی‌ماند ولی اگر غرق در داستان شوید هر تیری که می‌اندازید معنی خواهد داشت!

جنسیت

شما می‌گویید سیستم گیمینگ، من می‌گویم نگاه‌های تحقیرآمیز! متاسفانه یکی از مشکلات دیگر در کشور، وجود عقیده‌های غلط در مورد جنسیت اشخاص هست ولی وقتی کاملا عاقلانه به قضیه نگاه می‌کنیم می‌بینیم هیچ دلیل منطقی وجود ندارد که مانع بازی دختران گردد.

مطمئنا گیمر دختر بودن در ایران مشکلات بیشتری به نسبت گیمر پسر بودن دارد.

عدم حمایت و عدم وجود امکانات بازی حضوری و اجتماعی تنها بخشی از این مشکلات گیمرهای ایرانی زن/دختر می باشند.

با این که تصور می‌گردد زنان در بازی سهم بسیار اندکی دارند ولی طبق آماری که در مطلب «تفاوت زنان و مردان در بازی کردن؛ مردان گیمر بیشتر می باشند یا زنان؟» آوردیم، خلاف این موضوع ثابت می‌گردد.

تنها راهکاری که می‌توان برای رفع این مشکل داد این هست که تغییراتی در باور خود ایجاد کنیم و اجازه دهیم هر دو جنس در کنار هم به بازی و تفریح مورد علاقه خود بپردازند؛ حال می‌خواهد سبک بازی فردی، شوتر باشد و دیگری پازل.

چه اشکالی دارد وقتی هر دو گیم می باشند؟ مگر می‌توان گفت که سبک شوتر گیم هست و پازل نیست؟! مهم دستاورد لذت مساوی و صرف زمان عمیق و خاطره‌انگیز هست.

فرهنگ و اجتماع در مقابل گیمر ایرانی

به نظر شما فرهنگ گیمینگ در ایران آن طور که باید جا افتاده است؟ آیا جامعه به گیمرها با چشم احترام و ارزش نگاه می‌کند؟ گیمر بودن در ایران ارزش و شان اجتماعی که انتظار می‌رود ندارد و به نظر می‌رسد راه دور و درازی برای رسیدن به جایگاه دلخواه در پیش رو داشته باشیم.

فرهنگ ایرانی فرهنگی سنتی هست که در حال آمیخته شدن با مدرنیته هست و در این تلفیق، تضادها و مقابله‌هایی ایجاد می‌گردد.

به عنوان مثال این که شغل یا حرفه‌ای به نام گیمینگ به وجود بیاید با مشکل رو‌به‌رو هست چرا که شغل در کشور، به چیزی گفته می‌گردد که حقوق ثابت و تضمینی داشته باشد، امنیت داشته باشد و بتوان از مزایای آن استفاده کرد تا این که فرد، خودش را فدای شغلش کند و چیزی عایدش نگردد.

جامعه نیز نمی‌پذیرد افرادی با سرگرم کردن خود کسب درآمد داشته باشند چرا که به این کار به چشم عملی آسان و بیهوده نگاه می‌کنند.

درست هست که گیمر بودن به نسبت کارهای دیگر آسان‌تر هست ولی دشواری‌های خود را دارد.

گیمر همیشه با خطرات سلامتی و عوارض کار زیاد با کامپیوتر مواجه است، ممکن هست سرمایه لازم را کسب نکند و این وسط کلی هم هزینه کند.

فارغ از آسان یا سخت بودن، باید به تمام حرفه‌ها احترام گذاشت و اجازه داد اشخاص به سمت پیشه دلخواه و رویایی خود بروند.

البته نباید از گیمینگ 1 رویا و آرزو برای تمام اشخاص ساخت.

باید بستری فراهم کرد تا دقیقا افرادی را که حاضر می باشند ریسک کنند و به بازار گیمینگ وارد شوند شناسایی کرده و به این مسیر راهی کرد.

این راهی کردن هم باید با تمام قوا و حمایت باشد و گیمر ایرانی حس پشتیبانی داشته باشند.

آموزش نادرست

همیشه هم تقصیر دیگران نیست گاهی باید به خودمان رجوع کنیم! بسیاری هیچ برنامه‌ای برای گیم ندارند و آن را تفننی و افراطی انجام می‌دهند که بسیار نادرست و بدسرانجام هست.

برای همین هست که مطلب گیمر حرفه‌ای را منتشر کردیم تا بگوییم برای حرفه‌ای شدن باید از شخصیت خودمان شروع کنیم.

درست هست که تهیه تجهیزات نیز مهم هست و در کشور این مورد برای تمام ممکن نیست ولی می‌توان از ممکن‌ها شروع کرد تا قدم به قدم پیش رفت.

مثلا به جای این که از 6 عصر تا 6 صبح بی‌وقفه بازی کنید، برنامه بریزید و به خودتان هم برسید.

یکی از مشکلات گیمرهای ایرانی همین است! افراط در بازی با توجیه این که باید کمبود امکانات را با افزایش تمرین و بازی جبران کرد ولی این طور نیست بلکه باید همیشه هوشمندانه و با کیفیت بازی کرد.

برای بازی باکیفیت نیز باید روی خودمان سرمایه‌گذاری کنیم و شخصیت 1 گیمر حرفه‌ای را در خود بسازیم.

برای حرفه‌ای شدن نیازی به داشتن کانفیگ 100 میلیونی نیست چرا که بسیاری از گیمرهای معروف دنیا از کمترین امکانات شروع کرده‌اند.

این موضوع را هم حتما با خود مرور کنید که شما از بازی چه می‌خواهید؟ آیا واقعا می‌خواهید گیمر باشید یا صرفا از بازی لذت می‌برید و تفریحی بازی می‌کنید؟ با جواب به این پرسش، راه روشن‌تری پیش روی خود خواهید داشت.

خانواده ناسازگار

گیمرهای ایرانی اکثرا جوان می باشند؛ طبق آمار اشخاص 18 تا 35 ساله بیشتر جامعه گیمرهای ایرانی را تشکیل می‌دهند.

بیشتر این جوان‌ها هم در کنار خانواده زندگی می‌کنند.

خوب قطعا مشکلاتی پیش خواهد آمد ولی تمام این اختلافات قابل حل و رفع می باشند.

مشکل جایی بزرگ و گره کور می‌گردد که خانواده پیرو همان فرهنگ غلطی که کمی پیش‌تر گفتیم باشد و قبول نکند که گیمینگ 1 کار ماهرانه هست و اتلاف وقت نیست.

خانواده‌ها معمولا حمایت نمی‌کنند و مانع می باشند.

البته این وقتی هست که فرد گیمر شخصیت 1 گیمر واقعی را داشته باشد؛ یعنی برنامه بریزد، افراط نکند، به حریم دیگران احترام بگذارد، با سر و صدا و خشونت مزاحمت و اوقات تلخی ایجاد نکند و واقعا مثل 1 گیمر ماهر رفتار کند.

اگر این رفتارها در شما بود، می‌توان به مانع‌هایی که خانواده ایجاد می‌کند خرده گرفت ولی اگر این طور نبود نباید 1 طرفه به قاضی بروید.

برای رفع این مشکل بد نیست با خانواده صحبت کنید.

روی اهداف خود تمرکز کرده و 1 برنامه منظم و دارای چشم‌انداز تنظیم کنید.

از خانواده بخواهید برای رسیدن به این اهداف شما را یاری کنند ولی به شرطی که این هم‌مسیری باعث ایجاد مشکلات و دردسر نگردد.

باید در این مورد به هر دو طرف حق داد؛ خانواده‌ها تحت فشار اقتصادی می باشند و نمی‌توانند همواره نیازهای 1 گیمر را به طور تمام و کمال تامین کنند، تمایل دارند تا آینده فرد تضمین گردد و سلامتی ایشان به خطر نیفتد.

در مقابل 1 گیمر با علاقه شدیدی که دارد می‌خواهد به اصطلاح جوانی کند و امکاناتی که می‌خواهد را داشته باشد.

بهترین نتیجه وقتی حاصل می‌گردد که خانواده به عنوان پیشران و عامل اصلی عمل کند و مشکلات را بر طرف کند نه این که زخم روی نمک باشد.

در این مورد اول از خانواده‌ها و بزرگ‌تر‌ها انتظار می‌رود تعامل و تعادل ایجاد کنند و با ارائه راهکار درست و مناسب، فرزندان و جوانان را همراه خود کنند.

زبان تاکید، زور و اقناع عملی نخواهد بود!

تحصیل گیمرهای ایرانی

تحصیل هم مهم است؟ بله قطعا ولی باز هم بستگی به اهداف فرد دارد.

اگر علاقه‌ای به تحصیل ندارید بهتر هست از 1 مشاور کمک بگیرید چرا که تصمیم بسیار مهمی هست و شما نباید در سنی بین 18 تا 25، تصمیمات آنی و موقت بگیرید.

ممکن هست در آینده شرایط طور دیگری رقم بخورد و شما دیگر نتوانید گیمر باشید؛ در این حالت باید بیکار بمانید؟ نباید مهارت دیگری کسب کنید؟ اگر به فکر شغل هستید یا تحصیل را جدی بگیرید(1) یا 1 مهارت دیگر بیاموزید(2).

پس هرگز صفر یا صد نباشید و نگویید فقط گیم و بس! پل‌های پشت سر را خراب نکنید و تلاش کنید تمام عوامل احتمالی موفقیت‌تان در آینده را از اکنون به دست آورید.

سلامت جسم و روان گیمرهای ایرانی

گیمرهای ایرانی از نظر سلامتی در وضع خوبی به سر نمی‌برند و دلیل بیشتر به عدم توانایی خرید و عدم توجه خود فرد باز می‌گردد.

به فرض اگر گیمر ایرانی نتواند 1 صندلی طبی یا گیمینگ مناسب بخرد به زودی به مشکلات جسمی گرفتار خواهد آمد.

گیمرهای کنسول نیز بهتر هست کاناپه یا صندلی مناسب داشته باشند و فاصله خود با نمایشگر را تنظیم کنند.

گیمرهای گوشی! سرتان را بالا بگیرید چرا که دیسک گردن واقعا واقعا بسیار به آدم نزدیک هست.

مورد دیگر عدم توجه و اهمیت گیمرهای ایرانی به سلامتی‌شان هست و می‌توان این مورد را ریشه در عدم آموزش صحیح و فرهنگ نادرست دانست.

با این حال اگر توان خرید مردم بالا بود می‌شد تجهیزات بهتری تهیه کرد ولی حتی اگر بهترین امکانات فراهم بودند و خود گیمر رعایت نمی‌کرد، اتفاق مثبتی رخ نمی‌داد.

پس این دو عامل در کنار هم کار می‌کنند: تجهیزات سلامتی و توجه خود فرد.

در مورد سلامت روان هم بسیار چیزها می‌توان گفت؛ به اصطلاح خودمانی یه چشم‌مان اشک هست و 1 چشم‌مان خون! چرا باید وقت ارزشمند 1 انسان به این سادگی هدر برود؟ چرا باید اعصاب و روان به هم بریزد تا ساده‌ترین کانکشن شکل بگیرد؟ نه انصاف هست و نه انسانی.

متاسفانه مشکلات اعصاب و روان در سال‌های اخیر افزایش پیدا کرده‌اند و افسردگی بیداد می‌کند.

مراجعات به پزشکان و روان‌پزشکان در حال افزایش هست و پیش‌بینی می‌گردد خشونت و بی‌رحمی تخته گاز بروند تا جایی که تمام ما دچار آسیب‌هایش شویم.

ناراحت‌کننده و حرص‌درآر هست ولی آیا چاره‌ای وجود دارد؟ اگر هست ما را هم در جریان بگذارید چرا که این اتفاق حوصله‌ای برای آدم نمی‌گذارد.

خرید محصولات اورجینال

خرید محصولات اورجینال با این که پولی می باشند مزایای زیادی دارند.

دیگر با مشکلات نصب و اجرا مواجه نمی‌شوید و بازی را با خیال راحت و آنلاین اجرا می‌کنید.

در ایران نمی‌توان به سادگی خرید کرد.

اولا قیمت‌ها بسیار نجومی می باشند و نمی‌توان در ماه 2 یا 3 تا بازی 10 تا 30 دلاری خرید و انجام داد (به قیمت الان می‌گردد ماهیانه حدود 3 میلیون تومان!)؛ ثانیا خرید مستقیم تقریبا غیرممکن هست و بسیار دردسر دارد.

تازه این مبلغ صرفا برای خرید محصول هست و خریدهای درون‌برنامه‌ای حساب نیستند.

اسپانسرینگ و پشتیبانی مالی

از دیگر مشکلات گیمر ایرانی عدم پشتیبانی جامعه هست.

چون فرهنگ گیمینگ به تازگی در ایران معرفی شده هست و کم‌کم دارد جا می‌افتد، تاکنون نمی‌توان به طور رسمی اعلام کرد که «من گیمر هستم و نیاز به اسپانسر دارم.» شاید حتی به شما بخندند! گیمرهای ایرانی مثل تمام گیمرهای جهان این حق را دارند تا به سبب مهارتی که دارند حمایت شوند و مخاطب جذب کنند.

در مطلب قبل سو تفاهمی که ایجاد شده بود این بود که مطلب ما در مورد استریمرها هست و نه گیمرها.

این طور نیست؛ گیمرها در مسابقات شرکت می‌کنند و جایزه می‌برند.

درست مثل 1 وزنه‌بردار که در 1 تورنمنت شرکت کرده و مدال دریافت کرده هست.

گیمرها نیز زمینه‌های مختلفی برای فعالیت دارند.

ما امید داریم که با پیشرفت زمان، قضیه اسپانسرینگ گیمرها عادی شده و همه‌گیر گردد.

درآمدزایی

مشکل دیگر 1 گیمر ایرانی کسب درآمد از این طریق هست.

بازی کردن 1 فرد برای 1 شرکت طرف قرارداد چه مزیتی خواهد داشت؟ هیچ! پس نیازی هم به استخدام نیست.

متاسفانه عدم حمایت جامعه از گیمرهای ایرانی به همین دلیل هست که هیچ آینده شغلی مطمئنی وجود ندارد و ورود به این عرصه کاملا همراه با ریسک خواهد بود.

جامعه و فرهنگ ما از چیزی حمایت می‌کند که تضمینی باشد.

یعنی مطمئن باشیم چیزی در آینده انتظار ما را می‌کشد.

این تفکر اشتباه هست چرا که هیچ شغلی انتظار ما را نمی‌کشد و این ما هستیم که آن موقعیت را کسب می‌کنیم ولی تفاوتی که بین گیمینگ با مثلا پزشکی و مهندسی وجود دارد این هست که احتمال به دست آوردن 1 شغل در این زمینه سخت‌تر هست.

بحث بحث ریسک و احتمالات است؛ پدران و مادران ما حاضر نیستند فرزندی که روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند وارد 1 مسیر بی‌سر و ته در کشور گردد و آن‌ها از آینده ایشان مطمئن نباشند.

آن‌ها ترجیح می‌دهند فرد وارد مسیری از قبل ثابت‌شده و ماشینی گردد که امتحانش را پس داده و خروجی معینی دارد.

مثل 1 ماشین دکتر و مهندسی‌سازی که مغزها را طوری که باید، تراش می‌دهد و می‌سازد.

بله در کشور ما احتمال درآمدزایی صد در صدی وجود ندارد همان طور که برای هیچ شغلی وجود ندارد ولی باید قبول کرد که پیدا کردن شغل در زمینه‌های دیگر و کسب درآمد آسان‌تر از گیمینگ هست.

اگر احتمال آن‌ها 20% باشد، احتمال کسب درآمد در گیمینگ 1% است! بله بحث بحث احتمالات هست.

متاسفیم که مقاله ما بیش از اندازه واقعیت‌گرا و تو ذوق شده هست ولی ما وظیفه داریم واقعیات را بیان کنیم تا این که رویا بسازیم و به مردم بفروشیم.

پس اگر دغدغه شغل و درآمد دارید، این مشکل اساسی را در کشور در نظر بگیرید و تصمیمی عاقلانه بگیرید.

حمایت رسانه‌ها

کسی دیده در تلویزیون برنامه اختصاصی گیمینگ تدارک دیده گردد؟ جواب‌تان «نه» بود؟ نه دیگر این قدرها هم وضع‌مان بد نیست! یکی-دو تا برنامه خوب در تلویزیون فعالیت می‌کنند ولی اصلا کافی نیستند.

این برنامه‌ها همیشه موقتی بودند و یکی از پس دیگری آمدند و رفتند.

هیچ کدام فرهنگ‌سازی نکردند، آموزش ندادند و بنیادی و پرمخاطب نبودند.

چه اشکالی دارد در شبکه‌های پرمخاطب، 1 برنامه ویژه بازی و گیم طراحی گردد؟ مگر 30 میلیون گیمر در ایران وجود ندارد؟ چه کسی دوست دارد 30 میلیون مخاطب را از دست بدهد؟

البته باید 1 تشکر هم داشت از کسانی که تلاش کرده و در سال گذشته چند جام تلویزیونی برگزار کردند ولی این قطار تاکنون به مقصد نرسیده و راه پر پیچ و خمی در پیش دارد.

رویدادهای حضوری و آنلاین

به جای برگزاری رویدادهای آنلاین و حضوری که جمعا هزار نفر هم در آن شرکت نمی‌کنند بد نیست 1 رویداد یا ایونت گسترده میلیونی ایجاد گردد که جامعه گیمینگ را ترغیب به فعالیت جمعی و گروهی کند.

تعاملات، باعث رشد تعداد گیمرهای ایرانی می‌گردد و مهارت آن‌ها را ارتقا می‌دهد.

صنعت بازی

این که در ایران صنعت بازی‌سازی درست و درمانی هم نداریم مزید بر علت هست.

اگر 1 صنعت پویا و زایا داشتیم، بازیکنان هرگز مجبور نبودند دست به دامن هر بازی خارجی شوند.

قطعا نمی‌توان به این زودی‌ها به گرد پای صنعت گیمینگ غول پیکر غرب و شرق رسید! ولی اگر می‌توانستیم آرزو کنیم آرزو می‌کردیم 1 بازی بسیار باکیفیت ایرانی داشتیم که با سرعت خوب و بدون مشکل فنی اجرا می‌شد و نیازی به نرم افزار تغییر ‌آی پی نداشت.

اگر صنعت قوی داشتیم، بازی‌های منطبق بر فرهنگ خودمان داشتیم؛ بازی‌هایی مبتنی بر تمدن شگرف آریایی، فرهنگ رنگین اسلامی و طبیعت چشم‌نواز ایرانی مسحورکننده.

از بس خودمان این کار را نکردیم که خارجی‌ها آن را به بدترین شکل طراحی و منتشر کردند و تقویت باریکه‌های سیاه و منفی ذهن نسبت به جامعه و فرهنگ ایران را در پیش گرفتند.

داستان پرمغز شاهنامه و رستم کم از گاد آف وار دارد؟ یا بازی چوگان کم از بازی راگبی دارد؟ نمی‌شد آرتمیس را به جای لارا کرافت بازی کرد؟

به عقیده من هر 1 از این‌ها جای خود دارند.

بازی کردن به جای لارا همان قدر جذاب هست که تجربه آرتمیس جذاب هست ولی واقعا از فرهنگ دیگران سیر شده‌ایم و دوست داریم چیزی را تجربه کنیم که برای «خودمان» هست.

خودمان یعنی ترکیبی از تمام چیز؛ فرهنگ، تمدن، هنر، طبیعت، انسان‌ها و…؛ بدون سانسور و بدون اریب.

احتمال موفقیت گیمرهای ایرانی

با تمام این اوصاف گیمر شدن کار سختی در کل جهان هست.

در کل دنیا تنها تعدادی انگشت‌شمار می باشند که موفق شده‌اند.

این مشکل در کشور دوچندان هست چرا که جدیدا از کوچک تا بزرگ سعی می‌کنند یوتیوبر، استریمر یا گیمری شوند که مخاطب میلیونی دارند.

نمی‌گردد مگر این که معجزه گردد.

پس حتما احتمال موفقیت خود در جهان و ایران را جداگانه بررسی کنید.

ایرانی یا خارجی؟

با این که معتقدم تمام این موارد مختص ایران نیستند ولی مواردی می باشند که در کشور ما هم وجود دارند.

نمی‌توان گفت تمام مردم جهان تجهیزات عالی دارند.

جوانان آمریکایی تاکنون هم وقتی PS5 هدیه می‌گیرند به هوا می‌پرند و پینگ عالی خود را به اشتراک می‌گذارند.

با این که تمام مشکلات روی پیشانی ما حک نشده ولی می‌توان ادعا کرد که متاسفانه ما مجموعه‌ای از غم‌انگیزترین مشکلات را داریم و هر روز بیشتر پسرفت می‌کنیم.

آدم برای ادامه نیاز به امید دارد.

ندارد؟

می‌خواهید چیزی را اضافه کنید؟

من اطمینان دارم که مشکلات گیمرهای ایرانی محدود به این موارد نیست و شما هم چیزی دارید که می‌خواهید بگویید.

بخش نظرات منتظر شما هستم.